8 jaar eerder
“Tequila?” vraagt Nolan, terwijl hij zijn dikke winterjas uittrekt en aan het haakje onder de bar hangt. “Op een dinsdagavond? Probeer je me te vermoorden, Luuc? Waarom doen we shotjes?”
“Omdat, No, mijn baas een eikel is en jij maar blijft zeiken over een writersblock,” zegt Lucas grijnzend. “Hebben we echt een betere reden nodig dan dat?”
“Nee, nee,” zegt Nolan, terwijl hij plaatsneemt op de barkruk voor hem. Hij knikt vriendelijk naar Chrissy, de vaste barvrouw in dit café. Dan valt zijn blik weer op de shotjes voor hem. Hij fronst wanneer hij ze telt. “Waarom zijn het er zes?”
“Stan komt ook, toch?” vraagt Lucas, terwijl hij er twee naar Nolan toeschuift. “Twee per persoon.”
“Nope, druk met werk,” zegt Nolan. “Deadline en alles. Dus,”
Lucas haalt zijn schouders op. “Dan nemen we de zijne wel ter ere van hem,” zegt hij. “Atje voor de sfeer, No,”
“Godsamme,” zucht Nolan, “Op goede vrienden,” begint hij.
“En slechte gewoonten,” maakt Lucas voor hem af.
Nolan heft zijn glas en giet het shotje naar binnen. En hoewel hij echt niet vies is van een beetje drank, kan hij toch niet genieten van de smaak van tequila. Bocht.
“Kom op,” zegt Lucas. “Nog maar twee te gaan,”
Ook de tweede giet Nolan naar binnen. Hij gromt. “Wat is dat smerig,” zegt hij.
“Laatste, No,” Lucas heeft zijn derde – en laatste – shotje al in zijn handen.
“Geen denken aan,” zegt Nolan. “Die tweede ging nog wel, maar als ik nog een shotje neem op een lege maag dan ga ik echt kotsen. Chrissy? Heb je een biertje voor me?”
“Je weigert een shotje maar bestelt wel een biertje? Je kent de regels, man. Eerst maar een nieuw slachtoffer zoeken voor je shot,”
Nolan haalt zijn schouders op en draait zich om, zodat hij iedereen in de kroeg goed kan bekijken. Er zitten verschillende koppeltjes en wat vriendengroepen. Één van die groepen is wel erg luidruchtig en trekt daardoor meteen zijn aandacht. Daar zal vast wel een welwillende dronkenlap tussen zitten die hem kan verlossen van deze bocht.
In het groepje spot hij een blonde jongen, de gangmaker van de groep. Staat half uit zijn stoel en vertelt (of schreeuwt) een verhaal aan de rest van de groep. Naast hem zit een meisje met kort haar en daar weer naast zit het mooiste meisje dat Nolan ooit in deze kroeg heeft gezien. Of ergens. Er zit in ieder geval een heel mooi meisje.
Het mooie meisje draagt een plastic tiara op haar hoofd en ze heeft zo’n foute, roze sjerp om waar “Birthday Princess” op staat. Haar ogen zijn helder en haar lippen knalroze. De rode kleur op haar wangen, een mengeling van alcohol en hitte, valt niet te missen. Nolan is aan het staren, hij weet het. Hij wil dat ze terugkijkt.
En dat doet ze.
Ze kijkt hem met een schuin hoofd aan. Een vragende blik in haar ogen maar haar lippen opgekruld in een lach. Ze kijkt niet weg maar staart terug.
Het zullen de shotjes zijn die door zijn aderen lopen, maar ergens haalt Nolan de moed vandaan om naar haar te knipogen.
En dat had ze niet verwacht. Het meisje haar mond valt open en ook haar glas laat ze vallen. Wanneer ze het vallende glas hoort, springt ze op. Nolan lacht en kijkt toe hoe het meisje tevergeefs probeert om het drankje enigszins op te ruimen. Nolan trekt zijn wenkbrauwen op en draait zich terug naar de bar.
“Serieus, No?” lacht Lucas. “Als een echte pro, hoe je dat deed.”
“Ik weet niet waar je het over hebt,” zegt Nolan.
“Bullshit,” zegt Lucas. “Nou, blij kijken, want ze komt deze kant op.”
“Kut – oké,” stamelt Nolan. Hij haalt zijn vingers door zijn haar en kijkt expres niet naar het meisje dat nu op hem afstapt. Hij is opeens ontzettend geïnteresseerd in de menukaart. Vandaar dat hij het eerder voelt wanneer het meisje er is dan dat hij haar echt ziet. Ze buigt langs Nolan heen om een paar servetten te pakken. Nolan draait zich naar haar om, probeert nog altijd even koeltjes te blijven wanneer hij de groenste ogen ziet die hij ooit gezien heeft.
“Oeps,” grinnikt het meisje. Ze kijkt naar beneden, waar haar drankje een vlek heeft achtergelaten op haar shirt.
“Hey,” zegt Nolan terwijl hij naar haar lacht. Zijn koele imago lang vergeten.
“Hey,” zegt het meisje. Haar ogen zijn wat waterig van de hoeveelheid alcohol die ze al genuttigd heeft, maar toch kijkt ze Nolan doordringend aan.
“Is het echt je verjaardag?” vraagt Nolan.
“Ja,” knikt het meisje, wijzend naar haar sjerp. “Ik ben vandaag 23 geworden.”
“Gefeliciteerd dan maar,” zegt Nolan.
“Dankjewel. Helaas heb ik geen drankje om mee te proosten,” zucht het meisje. “En dat nog wel op mijn verjaardag. Dat kan toch niet?”
“Kan dat niet?”
Het meisje knikt terwijl ze hem overdreven lief aankijkt.
“Ik bedoel, jij bent degene die haar drankje heeft laten vallen,” Nolan haalt zijn schouders op. “Ik zie niet in hoe dat mijn probleem is.”
“En toch is het jouw probleem,” probeert het meisje.
“Echt waar?” plaagt Nolan. “En hoe kan dat dan? Leg het alsjeblieft aan mij uit, ik zou heel graag weten hoe het mijn fout kan zij-”
Hij krijgt de kans niet om zijn zin af te maken, want opeens is het meisje ongelooflijk dichtbij. Nolan kan haar zoete parfum en de geur van haar haarlak ruiken. Ze kijken elkaar aan, geen van hen maakt aanstalten om dit moment te doorbreken. Uiteindelijk komt het meisje nog dichterbij, haar lippen raken haast Nolans oor.
“Het is jouw probleem omdat je wilt dat het jouw probleem is,” zegt ze.
“Wat wil je drinken?” zegt Nolan, terwijl hij de barvrouw naar zich toe wenkt.
“Strawberry mojito,” reageert het meisje.
“Je hebt haar gehoord, Chrissy,” lacht Nolan. “Een strawberry mojito voor het jarige meisje.”
“Komt eraan!” zegt Chrissy, terwijl ze een glas pakt.
“In de tussentijd,” zegt Nolan, terwijl hij het laatste shotje tequila pakt dat nog over was, “heb ik dit shotje met jouw naam erop.”
“Je weet niet eens hoe ik heet,” grinnikt het meisje, terwijl ze het shotje van hem pakt.
“Hoog tijd dat je die aan mij vertelt.”
“Is dit tequila?” vraagt het meisje met een afkeurende blik. “Sorry, maar dat kan ik écht niet aan,” verontschuldigt ze zich, terwijl ze het shotje terug zet.
“Nou, dan offer ik me wel op,” zegt Lucas.
(Dat is waar ook, Lucas was er ook nog.)
Dan komt Chrissy terug met het drankje voor het meisje, waarvan Nolan nog altijd de naam niet wist.
“Kijk eens mop,” zegt Chrissy. “Je drankje. Extra zoet,”
“Dankjewel,” zegt het meisje. “Dus. Hoe heet je?” vraagt ze, terwijl ze zich weer naar Nolan wendt.
“Dus nu je je drankje hebt, wil je weten hoe ik heet?” plaagt Nolan. “Ik ben Nolan,” zegt hij.
“Leuk je te ontmoeten, Nolan,” zegt het meisje, terwijl ze haar hand uitsteekt.
“Ook leuk om jou te ontmoeten…” reageert hij terwijl hij haar hand vastpakt.
“Lux,” vult ze voor hem in. “Mijn naam is Lux.”
Ze kijken elkaar aan en Nolan kan er niks aan doen, maar hij heeft het gevoel alsof hem iets heel moois staat te wachten.
“Nou, proost dan maar,” zegt Nolan. “Op Lux haar 23e verjaardag. Dat we maar veel mogen drinken en de glazen heel mogen houden.”